เพลงแด่คุณครูเกษียณ

ชีวิตฉันเหมือนดังเช่นนกไร้รัง บินหาทางจนกระทั่งพบทางไป พอค่ำลงแสงจะหยุด แทบขาดใจ เกาะกิ่งไม้แทบไม่ไหว ก็ทน บินเรื่อยไปแม้จะเหนื่อยยังตามลม บินสู้ลมธรรมชาติฟ้าและฝน บนเส้นทางที่กว้างใหญ่ไร้เล่ห์กล อยู่กับฝนแดดดินฟ้า อุ่นใจ

ฉันจะบินๆ ไป ฉันจะบินๆ ไป ตามลม ฉันจะบินๆ ชม ฉันจะบินชมโลกกว้างไกล เท่าที่มีกำลังมืดสว่าง ไม่เคยหวั่นไหว ขอฝากหัวใจและฝากร่างกายให้อัสสัมชัญ ยามสิ้นแรงก็จากโลกนี้ไป ใครเข้าใจฉันหรือไม่ ฉันไม่รู้ พอฉันไปศิษย์คงอยู่ คอยเฝ้าดู ศิษย์คงรู้ว่าฉันคิดอย่างไร (ซ้ำ)

ศิษย์คงรู้ว่าฉันคิดอย่างไร